De nuevo en lo cotidiano.

Publicat per jbravo | 3 Oct, 2007

    pol i alba


    Dicen que es más fácil escribir cuando uno está invadido por la tristza. Hoy, quizá, me pasa a mí. Hace mucho que dejé arrinconado este bloc y, desde que nació Alba, han sido tantas las emociones y alegrías (aquí no cabrían las palabras) que olvidé completamente escribir unas líneas. Y es hoy, precisamente, cuando el cielo en Barcelona nos está llorando, el día que escojo para retomar mi afición. Precisamente hoy, que se cumplen ocho años desde que Alfredo se marchó. No es cierto que el tiempo todo lo borra, ni mucho menos, pero sí es verdad que te ayuda mucho a superar los momentos difíciles. A mí me costó mucho -un mundo- al principio, pero me enfrenté de cara, no aislé mis sentimientos ni arrinconé el dolor, al contrario, lo saqué fuera de mí tanto como pude, y eso me dejó un vacío tremendo que, primero, llené de buenos recuerdos e historias vividas. Luego, de orgullo y satisfacción por él. Y ahora, de sentimiento, mucho amor, y la alegría de seguir viviendo con mi familia. Clara está, con Alba todo ha sido más fácil. Y es verdad. Si la conocieráis, me comprenderíais. Es lo más que puede desear un padre. Y si antes ya tuve esa enorme sensación cuando nació Pol, os podéis imaginar como me siento ahora con mis dos hijos. Ahora, miro hacia adelante y alrededor mío. Y ahí está Anna, con los niños, y el resto de mi familia y mis amigos. Y Alfredo. El también está ahí. Estoy seguro. Creo que tengo mucha suerte. Tendré que aprovechar y, como dije al principio de este bloc, seguir el consejo de Borges y vivir cada momento.



Els comentaris d'aquest bloc estan moderats i son revisats pel seu propietari abans de ser publicats

 















Capital d'Espanya: