Ultimament els temps estant canviant, i jo segueixo buscant coses, i no les trobo pas. Tal com diu la canço una pelicula que em faci plorar, un sonriure de sobte d'un desconegut, redescobrir velles sensacions... I sobretot canviar la tendencia que tinc ultimament de no creure'm res... que de vegades semblo de pedra i tampoc és aixó.

Sigo buscando una sonrisa de repente en un bar,
una calada de algo que me pueda colocar,
una película que consiga hacerme llorar, ahá...
Cambiar un “no me creo nada” por “te quiero, chaval”,
cualquier excusa, una chorrada, es buena para brindar,
soltar en una carcajada todo el aire y después respirar.

Sentirme como una colilla entre unos labios al fumar,
colgarme de cualquiera que le guste trasnochar,
qué inoportuno fue decirte “me tengo que largar”,
pero qué bien estoy ahora, no quiero volver a hablar.

De princesas que buscan
tipos que coleccionar
a los pies de su cama,
eres algo que he olvidado ya.

Ando silbando, me paro con la gente a charlar,
me tomo algo, sonrío y me lo vuelvo a tomar,
escucho música y me pongo a bailar.
Sigo flipando cuando veo mi cara en el As,
últimamente las cosas cambian cada vez más,
a veces pienso que algo malo viene detrás.

Me siento como una colilla entre unos labios al fumar,
me cuelgo de cualquiera que le guste trasnochar,
qué inoportuno fue decirte “me tengo que pirar”,
pero qué bien estoy ahora, no quiero volver a hablar.

De princesas que buscan
tipos que coleccionar
a los pies de su cama,
eres algo que he olvidado ya.

Sigo buscando una sonrisa de repente en un bar,
una calada de algo que me pueda colocar,
una película que consiga hacerme llorar...